Loréne Bourguignon
Sinds 1989 ben ik bezig met het maken van zelfportretten. Dit doe ik zowel in tekeningen, grafiek en schilderijen. De polaroidfoto is al jaren een belangrijk hulpmiddel bij het maken van deze zelfportretten. Vroeger leidden deze polaroidfoto’s tot tekeningen en kopieën. De polaroidfoto’s zijn vaak ‘at random’ genomen, toeval speelt een grote rol. Door deze methode ontstaat een distantie tussen mijzelf en het portret. In mijn zelfportretten ben ik dan ook niet op zoek naar het vastleggen van het te persoonlijke. Bij aanvang is er sprake van een ‘leeg’ zelfportret; de distantie tussen mijzelf en het portret is maximaal. Door in dunne laagjes over elkaar heen te schilderen blijft deze distantie lang bewaard, maar al schilderend begint het portret toch een eigen gezicht te krijgen. Ik recreëer als het ware mijn gezicht.